Obniżenie jest jednym z etapów zaburzeń statyki narządów miednicy mniejszej. Występuje najczęściej z powodu niewydolności mięśni dna miednicy i/lub więzadeł miednicy mniejszej, których zadaniem jest podtrzymywanie organów na miejscu. Na skutek różnych przeciążeń dochodzi do osłabienia dna miednicy, które rozluźnia się, opada w dół, a wraz z nim opadają narządy.

   Objawy, które powinny Cię zaniepokoić:

• uczucie ciężaru w pochwie lub dole brzucha

• uczucie ciała obcego w pochwie

• zauważyłaś uwypuklenie w okolicy pochwy

• występuję nietrzymanie moczu

• dyskomfort lub ból podczas stosunku

• często nawracające infekcje intymne

  Do oceny stopnia zaawansowania obniżenia wykorzystuje się zwykle skalę POP-Q. W przypadku I i II stopnia bardzo dobre efekty daje fizjoterapia uroginekologiczna oraz trening dna miednicy. Dlatego tak istotne jest, aby rozpocząć leczenie jak najwcześniej. 

   W stopniu III i IV, kiedy narządy znajdują się już poza pochwą, konieczn    y jest zabieg operacyjny. Lekarze bardzo często kierują kobiety na zabieg wszczepienia taśm, których celem jest podtrzymanie narządów i zastąpienie utraconej funkcji pełnionej dotychczas przez mięśnie dna miednicy i powięzie. Przed rozważeniem operacji – warto skonsultować się z fizjoterapeutą uroginekologicznym, który oceni realne szanse na opanowanie obniżenia poprzez odpowiednio dobrany trening i terapię manualną.

  Inną stosowaną metodą wspomagania leczenia jest pessaroterapia. Pessar jest to mała, silikonowa kostka lub pierścień, który umieszcza się w pochwie. Ma on za zadanie podtrzymywać narządy i nie dopuszczać do ich dalszego obniżenia.

Dlatego drogie Panie pamiętajcie, że im wcześniej zaczniecie dbać o siebie, tym mniejsza szansa na późniejsze problemy.

Terapia w zaburzeniach statyki narządów miednicy mniejszej

    Nietrzymanie moczu to niezależny od woli wyciek moczu przez cewkę moczową, jeden z bardziej rozpowszechnionych problemów współczesnego społeczeństwa. Sytuacja ta ma miejsce najczęściej wtedy, gdy wystąpi nagły wzrost ciśnienia w jamie brzusznej, np. podczas kaszlu, śmiania się, kichania, aktywności fizycznej, podnoszenia ciężkich przedmiotów lub gwałtownego ruchu.

   Nietrzymanie stolca to choroba spowodowana dysfunkcją mięśni zwieraczy odbytu, w następstwie uszkodzenia mięśni, nerwów lub zaburzeń neurologicznych, w efekcie czego dochodzi do zmniejszenia ciśnienia wewnątrz kanału odbytu.

     Nietrzymanie moczu lub stolca to problem medyczny i psychiczny, który może zupełnie zdezorganizować życie nie tylko osób dotkniętych tą dolegliwością, ale także ich rodzin. Bezradność oraz obniżenie poczucia własnej wartości, pogarsza ich jakość życia - zarówno osobistego jak i zawodowego. Nietrzymanie moczu lub stolca może być przyczyną zaburzeń seksualnych, a w rezultacie zaniechania życia płciowego. Szczególnie narażone są kobiety po porodach, urazach rdzenia kręgowego, urazach miednicy, w okresie menopauzalnym oraz osoby w podeszłym wieku.

  Fizjoterapia uroginekologiczna ma na celu poprawę funkcji układu nerwowo-mięśniowego dna miednicy. Stosowana jest również u kobiet, u których zaplanowano leczenie chirurgiczne. Pomaga wrócić do sprawności po operacji poprzez, reedukację dna miednicy i odzyskanie elastyczności oraz mobilności zmienionych tkanek miękkich. Fizjoterapia jest wskazana także przed zabiegiem chirurgicznym. Pomaga to w szybszej regeneracji krocza, przedłuża efektywność wykonanego zabiegu, niejednokrotnie może odroczyć, a nawet zapobiec operacji.

Terapia nietrzymania moczu i stolca

  Zespół bólowy miednicy mniejszej charakteryzuje się różnie nasilonymi dolegliwościami bólowymi zlokalizowanymi w podbrzuszu lub okolicy krzyżowej, trwającymi co najmniej 6 miesięcy. Ból nie jest związany z cyklem miesiączkowym. Ze względu na złożoną etiologię postawienie właściwej diagnozy stanowi niejednokrotnie duże wyzwanie. 

Przyczyną mogą być schorzenia:

• ginekologiczne (endometrioza, vulvodynia, vestibulodynia, dyspareunia, guzy narządu płciowego, stany zapalne, powikłania pozabiegowe)

• urologiczne (kamica, zakażenia przewlekłe)

• gastrologiczne (zespół jelita drażliwego, zaparcia, choroby zapalne jelit)

• układu kostno-stawowego (zwyrodnienie kręgosłupa, nieprawidłowości krążków międzykręgowych)

• naczyniowe (zmiany zapalne, zakrzepy, żylaki)

• somatyczne (najczęściej nerwica).

  Postępowanie fizjoterapeutyczne w zespołach bólowych miednicy powinno się rozpocząć od diagnostyki funkcjonalnej, która umożliwia fizjoterapeucie ocenę mięśni dna miednicy, uwzględniając ich napięcie, możliwość skurczu i relaksacji. Fizjoterapia uroginekologiczna w procesie leczenia zespołów bólowych dna miednicy ma na celu rozluźnienie mięśni, uwolnienie napięć i punktów spustowych, polepszenie krążenia krwi oraz polepszenie mobilności i równowagi posturalnej.

Terapia w zespołach bólowych miednicy mniejszej

Terapia w dysfunkcjach okołoporodowych

Usługi fizjoterapeutyczne

Przygotowanie do porodu

  Okres ciąży to wspaniały czas przygotowujący do nowej roli w życiu. Dla niektórych ciężarnych ten etap nie należy do łatwych, z powodu licznych dysfunkcji związanych ze zmianą postawy, masy ciała a także zmianami hormonalnymi jakie powstają na skutek rozwoju ciąży. Terapia skierowana jest do kobiet chcących świadomie przygotować swoje ciało do urodzenia dziecka, przygotowujących się do cesarskiego cięcia oraz chcących urodzić naturalnie po wcześniejszym cesarskim  cięciu (VBAC).

Na czym polega fizjoterapeutyczne przygotowanie do porodu?

Przygotowanie do porodu zaczynamy od pracy z oddechem. Poprawne oddychanie przy porodzie dotlenia mięśnie macicy i sprawia, że jest ona bardziej rozluźniona, przez co szybciej się rozwiera, gdy rozpoczynają się skurcze.  

  Kolejnym etapem jest nauka rozluźniania mięśni dna miednicy. Napinając mięśnie dna miednicy z obawy przed bólem podczas skurczu porodowego, zwiększa się prawdopodobieństwo uszkodzenia krocza lub konieczności jego nacięcia. Innym sposobem jest masaż krocza, który najlepiej rozpocząć sześć tygodni przed porodem.

  W trakcie terapii popracujemy nad ruchomością kości krzyżowej i ogonowej. Rozluźnienie struktur w obrębie miednicy wpłynie na swobodną pracę tkanek podczas porodu. 

 Czasami może się okazać, że mimo nadchodzącego terminu porodu, Twoje dziecko nie odwróciło się. Czym jest to spowodowane? Najprawdopodobniej napięcia w Twoim ciele utrudniają mu obrót. Poprzez pracę na więzadłach oraz klatce piersiowej możemy stworzyć przestrzeń, w której dziecko będzie mogło wykonać manewr.

  Jeśli planujesz poród siłami natury postaram się przekazać informację, które ułatwią jego aktywny przebieg. Pokażę Ci różne pozycje, które będziesz mogła wypróbować w trakcie porodu oraz metody radzenia sobie z bólem i strachem.

  Jeśli oczekujesz cesarskiego cięcia wytłumaczę, w jaki sposób dbać o ranę, a później bliznę.

 Omówimy również profilaktykę poporodową. Opowiem na co warto zwrócić uwagę w pierwszych dobach po porodzie w zależności od jego przebiegu i jak sobie poradzić z podstawowymi problemami, które dotykają świeżo upieczone mamy.

 Ostatnie tygodnie ciąży bywają dla kobiety stresujące. Warto wtedy skorzystać z technik relaksacyjnych połączonych z ćwiczeniami oddechowymi. Przygotowanie do porodu to innowacyjne podejście do terapii kobiet w ciąży. Fizjoterapeuta, spotykając się z ciężarną w tych ostatnich tygodniach przed porodem, nie tylko wspomaga jej ciało, lecz poprzez rozmowę powinien dodać jej otuchy, pewności siebie, jak również odpowiedzieć na wątpliwości i pytania dotyczące porodu.

   Każda przyszła mama powinna wiedzieć, jak ważna jest rola fizjoterapii w ciąży i w połogu nie tylko dla kobiet, ale także dla ich dzieci i partnerów. Wcześnie rozpoczęta i odpowiednio prowadzona ma nieoceniony wpływ na zdrowie psychiczne i fizyczne. 

   Okres ciąży oraz samego porodu to niezwykle ważne i trudne wydarzenia dla ciała kobiety. Może wówczas dochodzić do pojawiania się różnego rodzaju dysfunkcji w obrębie narządu ruchu np. bóle kręgosłupa, stawów krzyżowo- biodrowych oraz spojenia łonowego. Występujące problemy mogą wynikać między innymi z nadmiernie rozluźnionego aparatu więzadłowego oraz zachodzących zmian w napięciu poszczególnych partii mięśniowych. Natomiast powrót do czynności dnia codziennego w połogu oraz pełnej sprawności  popołogowej potrafi  sprawiać  duże  problemy. Przykładem może być blizna po cesarskim cięciu oraz nacięciu krocza.

   Dlatego mobilizacja blizny odgrywa kluczową rolę w zapobieganiu późniejszych powikłań. Ważna jest poprawa ukrwienia na brzuchu i w kończynach dolnych, a to sprzyja szybszej regeneracji. Rehabilitacja blizny ma na celu przywrócenie prawidłowej ruchomości blizny oraz oddzielenie jej od otaczających tkanek. Ważne jest aby blizna była w jak największym stopniu elastyczna i ruchoma. Powinna praktycznie stopić się ze skórą, nie wystawać poza jej krawędź, ani nie zapadać się w głąb brzucha.

  Wdrożenie terapii, ćwiczeń oraz zmiania nawyków w ciąży i po porodzie wpływa nie tylko na poprawę jakości życia kobiety.  Przede wszystkim zmniejsza oraz likwiduje dolegliwości bólowe, wpływa na utrzymanie prawidłowej postawy, uelastycznia mięśnie, a także zmniejsza obrzęki.

Terapia rozstępu mięśni prostych brzucha

Terapia zespołów bólowych kręgosłupa

   Do rozwoju schorzeń układu ruchu przyczynia się nie tylko siedzący tryb życia, lecz również nieprawidłowe odżywianie prowadzące często do nadwagi oraz nadużywanie leków.  

Jakie zadanie spełnia kręgosłup w naszym organizmie?

Podstawowymi funkcjami kręgosłupa są: stabilizacja, ochrona rdzenia kręgowego oraz funkcja podporowa ciała. Stanowi on także miejsce przyczepu wielu mięśni oraz służy jako narząd ruchu. Bardzo ważny wpływ na mechanikę kręgosłupa mają mięśnie. Wszelkie zaburzenia napięcia mięśniowego, np. na skutek urazów lub różnych schorzeń, mogą znacznie ograniczyć ruch.

  Wśród licznych czynników wywołujących ból najczęściej wymieniane są: anomalie wrodzone, zmiany zwyrodnieniowe, stany zapalne, choroby nowotworowe, urazy, bóle przeciążeniowe, zaburzenia metaboliczne, problemy psychologiczne. Kluczową rolę w tej kwestii odgrywa zarówno właściwa diagnostyka i prawidłowe leczenie, jak i przede wszystkim profilaktyka.

Najważniejszym celem fizjoterapeutów jest działanie przeciwbólowe, ale także uświadamianie społeczeństwa o zagrożeniach wynikających z niedbałości o własny kręgosłup. Efektem podjętych działań profilaktycznych powinno być przede wszystkim wyrobienie poprawnych nawyków ruchowych, wyczucie własnego ciała oraz wykonywanie systematycznych ćwiczeń.